Foto's: © Dieter Debruyne
Tine Marie Van Damme (°1978)
Tine Marie Van Damme is de postbode en oprichtster van Het Postkantoor vzw.
Tine Marie verloor haar grootmoeder en vroeg haar of ze een brief wou sturen als ze aan de overkant was aangekomen. Ze vertelde haar dat haar brief lang onderweg zou zijn. In afwachting besloot Tine Marie om een postkantoor op te richten voor brieven naar overleden mensen.
Tine Marie Van Damme werkte in de theaterwereld, studeerde orthopedagogie en volgde een postgraduaat rouw- en verliescounseling.
Foto: Tom Lagast
Saar De Buysere (°1972)
Saar De Buysere woont in Ledeberg, studeerde beeldhouwkunst aan de KASK in Gent. Naast haar artistieke praktijk geeft ze ook les in het Deeltijds kunstonderwijs in Eeklo.
In haar atelier in Gent tekent, boetseert, bricoleert en recycleert ze de grenzen van het bos- en berglandschap. Bestaande en gecomponeerde postkaartwaardige landschappen. Zo ontstaan souvenirs van afwezige of vergeten gewaande plaatsen.
Ze werkt regelmatig projecten uit met kunstenaars/organisaties in allerlei gedaantes: Galerij Eyckerman De Buysere, U-brief, Belle de Jour, Dekachepot, …
Ze tekende de eerste tekeningen voor het postkantoor 00/00/00 op postzegels en tekeningen van haar bergen zijn het ‘visitekaartje’ van het postkantoor.
Sassafras De Bruyn (°1990)
Sassafras De Bruyn wist als kind al dat ze elke dag van haar leven wilde tekenen. Haar job later zou 'tekenares' zijn, dat stond vast.
Na haar middelbare studies Grieks-Latijn leidde dat plan haar naar Sint Lucas Antwerpen. Ze kwam er terecht in een heerlijke lawine van artistiek experiment en creatief onderzoek, begeleid door inspirerende illustratoren en vormgevers wiens advies Sassafras nog steeds koester. In 2013 studeerde Ze af aan de richting Illustratieve vormgeving. Plots werd haar droom om 'tekenares' te worden realiteit.
Tegenwoordig vult Sassafras haar dagen met illustreren voor uiteenlopende projecten, zowel voor kinderen als volwassenen.
Prentenboeken maken is haar grootste passie. Sassafras illustreert o.a. voor uitgeverijen Lannoo, Clavis, Van In en In de Wolken. Naast illustreren waagt ze zich ook zelf aan schrijven en boeken uitdenken.
Daarnaast doet ze nog heel wat andere projecten. Zo is ze onder meer huisvormgeefster en -illustratrice voor het Gentse Kinder- en Jeugdtheater KOPERGIETERY sinds 2013, vereeuwigt Sassafras in ‘De mooiste herinnering’ (Iedereen Beroemd, één) mensen hun mooiste herinnering en reist ze rond met het geweldige Atelier Flexible van Ciné Martiko om er live haar verhaal 'Het meisje dat een vogel werd' te illustreren. En als ze tussen alle projecten nog even een moment weet te vinden, dan maakt ze vrij werk.
Haar tekeningen worden vaak omschreven als poëtische, gevoelige, mysterieuze en soms een beetje duistere beelden, ondergedompeld in warme kleuren en afgewerkt met een vleugje eigenaardigheid. Sassafras houdt van onduidelijke beelden, oude foto's, science fiction, de natuur, bevreemdende absurditeiten en oneindige verhalen om in weg te kruipen, vol diepe kleuren en onwaarschijnlijke helden.
Foto: © Johan Martens
Penelope Deltour (°1988)
Penelope Deltour is beeldend kunstenaar en illustrator.
Ze studeerde illustratie aan de Luca hogeschool te Gent waar ze ook haar woon- en werkplaats vond.
Haar werk komt voort uit een diep gevoel van empathie, met veel zorg voor sfeer en emotie. Kwetsbaarheid en tactiliteit vormen de rode draad doorheen haar werk. Iets kunnen betekenen en raken via beelden is wat haar drijft als zowel illustrator en kunstenaar.
Papier, een gum en potloden zijn haar favoriete materialen om een beeld te creëren en een verhaal te visualiseren in een poëtische en realistische stijl.
Heike Sofia Villavicencio Rammeloo (1986)
“Bijna kinderlijke zwaaierige zwieringen met knip en plak, vage vegen als regen-in de lucht uber// zietter soms uit als luguber.
Sprookje zonder r van r was eens, is een spookje. Grootsheid, de wondere wereld, die de hare is als artiest weet zij om te zetten tot een diep gefundeerde tekentaal.
Ensor lonkt mee terwijl zij dichterlijk tekent, expressieft, collageert, verft, drukt met knappe techniek. Zij nodigt uit tot het binnentreden van een buitentredend universum.”
(C) Tekst Paul Schrijvers
Heike heeft haar lange naam te danken aan haar geboorteplaats Peru.
Ze koos na haar opleiding als leerkracht om nog verder te studeren in het Kask (illustratie).
Na elke kamer te hebben ingenomen in huis, aan de rand van het Aelmoeseneiebos, zit ze nu op zolder die ze omtoverde tot haar eigen atelier.
Heike illustreert voor verschillende soorten projecten die je kan terugvinden op haar site www.heikesofia.com
Specifiek voor het postkantoor verwerkt Heike in elke hertekening een kleine blinddruk die ze met een pastamachine in de tekening perst.
De blinddruk kan je altijd voelen maar niet altijd zien, …
Yule Hermans (°1996)
Yule Hermans begon al te tekenen voor ze goed en wel kon wandelen. Haar eerste prentenboek was een samenwerking met haar papa dat ze maakte toen ze vier was. Het was dus al snel duidelijk dat tekenen ook haar beroep zou worden. Na jaren tekenacademie en KSO besloot ze om illustratie te gaan studeren in het hoger onderwijs. In 2018 studeerde Yule af aan het Sint Lucas in Antwerpen. Sindsdien maakt ze illustraties voor prentenboeken, autonoom werk en hertekeningen voor het postkantoor, en heel soms werkt ze ook live aan tekeningen bij vertelvoorstellingen. Haar illustraties zijn meestal kleine verhalen vol magie en poëzie. Ze maakt gelaagde tekeningen waarin realiteit en fantasie door elkaar lopen en zo ontstaan sfeervolle beelden, soms met een vleugje melancholie.
Janne Van Woensel Kooy (°1997)
"We worden grootgebracht in een wereld vol woorden en beelden, ze reiken naar ons, ze kunnen ons raken en troosten. Het maakt ons ook kwetsbaar, kunst kan daar vorm aan geven."
Janne van Woensel Kooy volgde de opleiding animatiefilm aan KASK School of Arts, het liet haar experimenteren met beeldende kunst en film.
Ze blies leven in haar tekeningen en raakte gefascineerd door het werken met verschillende lagen: achtergronden in olieverf, personages in Chinese inkt. Haar stijl is intuïtief, speels en dan weer zacht en precies.
Toch bleef er naast de kunst een ander verlangen broeien. Vanuit een interesse in het menselijke lijden en haar eigen zielenroerselen, zette Janne de stap naar de opleiding tot beeldend therapeut (Artevelde). Daar verweefde ze haar liefde voor kunst en psyche, zoals ook Het Postkantoor doet, vertrekkende vanuit het geschreven woord.
Leen Huysmans (°1990)
Voor Leen Huysmans is de drang naar tekenen altijd aanwezig geweest in haar jeugd.
Met een artistieke mama en oma, opleidingen in het DKO en een KSO richting in het middelbaar.
Na wat omzwervingen langs Grafische Vormgeving en een diploma Sociaal Cultureel Werk
haalde ze in 2017 met onderscheiding haar diploma Illustratie aan het KASK, Hogent.
Leen put inspiratie uit de werkelijkheid rondom haar. Lokale taferelen, gebruiken en tradities zijn terugkerende thematieken alsook het landschap.
Een illustratie wordt opgebouwd uit flarden van herinneringen, foto’s, objecten en teksten.
In haar werk speelt ze met tegenstellingen, (on)doorzichtigheid, gelaagdheid, voor-, achter- en middenplan, speelsheid en melancholie.
De lezer wordt naar binnen gezogen of uitgesloten en ervaart een prikkel om een eigen, extra narratief te vinden in een bestaand verhaal.
Momenteel werkt Leen in hoofdberoep bij de Stedelijke Musea van Dendermonde, waar zij ook regelmatig haar artistieke ei kwijt kan.
Zowel in illustratieve als sociaal culturele projecten.
Daarnaast werkt ze ook als illustratrice in bijberoep met lokale en bovenlokale projecten voor, onder meer,
Gemeente Hamme, ID Collectief, De Eenhoorn, Avansa, Mortierbrigade en Dijk92.
Tamara De Prest (°1981)
“I make art to show my soul that I am listening” ~ onbekend
Tamara De Prest is een beeldend kunstenaar met een passie voor tekenen en schilderen die teruggaat tot haar kindertijd. Ze heeft een achtergrond als tekenaar en is een autodidact in de schilderkunst. Haar voornaamste focus ligt op het werken met theezakjes, waarbij haar persoonlijke kwetsbaarheid zichtbaar is in het fragiele materiaal dat ze gebruikt. Naast haar werk met theezakjes, experimenteert ze ook met analoge collages en fotografie. Waar tweedimensionaal werk haar beperkt om haar verhaal volledig te vertellen, vindt ze aanvulling in ruimtelijk werk.
Haar liefde voor het tekenen werd opnieuw aangewakkerd door haar kennismaking met illustratiekunst in 2022. Dit heeft ze te danken aan het Postkantoor 00/00/00, waarvoor zij illustraties maakt. Als kind was zij gefascineerd door de illustraties in sprookjesboeken en magazines. Daar werd haar passie voor sterke visuele verhalen geboren.
Als visueel verhalenverteller geeft Tamara uitdrukking aan haar innerlijke leefwereld en raakt ze het thema van psychische kwetsbaarheid aan. Haar creatieve proces loopt parallel met haar emoties en zintuiglijke waarnemingen. Ze verkent existentiële vragen, het loslaten van ballast, onthechting en verbinding. Haar werk vormt een persoonlijke zoektocht naar veerkracht, weerbaarheid, houvast en zingeving, met als uiteindelijk doel zelfrealisatie. Door haar eigen emoties te vertalen, streeft zij ernaar troost en comfort te bieden aan anderen, waarbij zij via haar werk een bron van begrip wil zijn voor de gekwetste ziel.
De missie van het Postkantoor 00/00/00 sluit daar volledig op aan, waarbij zij telkens opnieuw in de huid kruipt van de Ander en zij hoopt troost en verlichting te bieden via haar werk.
Nakke Van Loo (°1965)
speelvogel, schattenjager, nature-addict,…
Na een intense periode als zelfstandig schoenontwerper koos Nakke resoluut voor een zachter bestaan.
Als laatbloeier kwam ze op de academie terecht. Een schot in de roos zo bleek want het voelde al
snel als een tweede thuis. Leergierig en nieuwsgierig doorliep ze jarenlang diverse afdelingen.. tekenen, illustratie en grafiek.
Ondanks het feit dat ze zichzelf hoge eisen oplegt, weet ze het plezier van het spelen, ontdekken en experimenteren te omarmen.
Haar eigen beeldtaal is typerend voor wie ze is.. Ingetogen, stille kleuren, het werken met ‘layers’, de voorliefde voor het imperfecte,..
Dit alles resulteert steevast in een verstild maar authentiek eindresultaat.
De confrontatie met haar eigen vergankelijkheid (kankerpatiënte) maakt dat Nakke nauwe verwantschap heeft met het begrip rouw.
Haar ziekte dwong haar om afscheid te nemen van haar vroegere leven. Teveel prikkels, teveel ruis..
Het bracht haar tot stilstand en vanuit die stilte werd het zaadje gepland voor een nieuw begin.
Beeldende kunstenaar! Woorden omvormen tot beelden. Een sfeer, een gevoel zichtbaar maken.
Ze combineert fragiele potloodlijnen met een welbepaalde druktechniek. Beelden verknippen en verschuiven tot er iets nieuws ontstaat.
Dit proces dat herhaald kan worden brengt haar naar een nooit vooropgesteld eindresultaat. Dit spelen, onderzoeken en combineren
geeft haar werk een krachtige gelaagdheid..
Foto: © Jana Goovaerts
Nina Aerts (°1982)
Na allerlei omzwervingen en zijsprongen is Nina Aerts blij zich nu illustrator te kunnen noemen. Ze volgde een opleiding tekenkunst aan de Academie van Antwerpen en illustratieve vormgeving aan de Academie van Berchem.
Het ambacht van tekenen is haar heel erg lief: het geluid, de geur en de directe waarheid van potlood, verf of houtskool op papier of karton. Digitale technieken zijn hierbij soms een aanvulling, maar illustraties beginnen bij haar altijd met vuile vingers, gomsel of papiersnippers.
Wat ze maakt heeft alles te maken met wie ze is: een vrolijke melanchool, een rationele dromer, een weloverwogen liefhebber van absurditeit. Iemand die heel lang nadenkt om dan impulsief te beslissen. Scrupuleus verzamelaar van onafgevinkte todo-lijstjes.
Maar vooral: nieuwsgierig en altijd afgeleid door al het moois in de wereld, waarvan ze zo veel als mogelijk wil bewaren. Op papier - tastbaar maar ongrijpbaar, vergankelijk maar toch eeuwig voor even.
Eva Haentjens (°1970)
Het tekentalent van deze allround tekenaar, beeldend kunstenaar en illustrator werd al vroeg opgemerkt door de juf van het 2de leerjaar.
De verhalen van Jezus en zijn apostelen spraken zo tot haar verbeelding dat dit resulteerde in kleurrijke sprekende tekeningen die de essentie van een verhaal vertelden.
Vanaf toen verslond Eva boeken, schreef verhaaltjes, tekende, knutselde en bedacht ze samen met haar broer bordspelletjes die ook beeldend werden uitgewerkt met een passie die nooit meer stopte. Ze werd aangemoedigd door haar cultuurminnende ouders die haar grootbrachten in een artistiek nest.
In 1988, na twee jaar in het kunstsecundair, volgde zij de opleiding Animatiefilm in de KASK in Gent die toen werd geleid door Raoul Servais, een pionier op het gebied van de Belgische animatiefilm. Servais bood haar in 1992 een job aan als colorist/decorist om zijn langspeelfilm Taxandria (1994) te helpen realiseren tussen 1992 en 1996 in Gent.
Eva gaf van 1996 tot 2001 les op de afdeling Animatiefilm van het RITCS in Brussel waar ze de vakken 2D animatietechnieken, modelschetsen en productiedossier doceerde en het vak beeldcompositie, lay-out en storyboard op de afdeling TV Regie en Regie-assistentie.
Met de komst van een nieuw departementshoofd, eindigde haar lesopdracht in het RITCS waardoor Eva vanaf 2001 als praktijkleraar in het kunstsecundair terechtkwam in Sint-Maria in Antwerpen waar zij vandaag nog steeds deeltijds lesgeeft in beeldende vormgeving, waarnemingstekenen en etaleren. Fulltime lesgeven heeft Eva nooit gedaan: ze wil zelf blijven creëren en zich ontwikkelen op artistiek vlak.
Van 1994 tot 2006 werkte ze freelance voor de dienst Publiekswerking van het MuHKA in Antwerpen en gaf er workshops, interactieve rondleidingen en illustreerde de educatieve folders.
Tot 2009 bleef Eva freelance tekenen en illustreren in de culturele en kunsteducatieve sector met een zijsprongetje naar de (kinder)boekillustratie voor uitgeverijen Het Bronzen Huis en Clavis.
Na een stille periode van tien jaar volgde vanaf 2019 een vulkaanuitbarsting op artistiek vlak waar werkelijk alles mogelijk bleek: van tekenen tot illustreren, van het maken van ruimtelijk werk, kleine assemblages en blikvangers tot het tekenen en schilderen van portretten.
Eva kan vlot switchen van gestileerde, poëtische en eerder donkere illustraties naar fotorealistische tekeningen met alle mogelijke onderwerpen in diverse materialen en technieken.
Van het ontwerpen van cartooneske dierenfiguren met menselijke trekjes naar expressieve en soms duistere tekeningen in een donker kleurenpalet waarin ze met kraaien, rozen, aders, takken en bomen een eigen wereld creëert die zindert van symboliek en metaforen.
Collage en assemblage is vaak terug te vinden in haar werk: deze papierliefhebber werkt altijd 100% manueel en geniet van prutsen met een pincet en mini papiersnippers.
De dood van haar vader in 2021 betekende een einde maar kondigde ook een nieuw begin aan: illustreren voor Postkantoor 00/00/00. Mensen troosten met een tekening werkt louterend voor haar. Tussen de regels lezen, geraakt worden door woorden en zinnen, emoties oppikken, ze omzetten in een beeld en verhalend illustreren is wat Eva het liefste doet.
Lies Schroeyen (°1990)
Lies studeerde in 2012 af als illustrator aan hogeschool PXL. Daarna volgde ze een
lerarenopleiding aan dezelfde school. Momenteel combineert ze haar job als
leerkracht beeldatelier met freelance illustreren.
Lies maakt zowel vrij werk als werk in opdracht. Voor haar vrije werk haalt ze inspiratie uit het dagelijkse leven, eigen ervaringen en poëzie. Ze heeft in het
verleden dan ook al verschillende keren samengewerkt met dichters. Het liefst werkt ze met waterverf en inkt. Kleur en gevoel spelen een grote rol in haar werk. Naast
tekenen op papier, waagt ze haar tegenwoordig ook aan het maken van
geïllustreerde keramiek. Verder houdt ze ervan om werk te maken voor anderen.
Het biedt haar de uitdaging om te experimenteren en om tekeningen te maken die ze misschien nooit zou maken.
Wanneer Lies niet aan het tekenen of lesgeven is, vult ze haar dagen met twijfelen en het verzamelen van allerlei oude spulletjes.
Foto: © Renaat Nijs
Deborah Pulaert (°1988)
Deborah Pulaert is een echte 90’s-00’s kid. Haar liefde voor het beeld begon heel vroeg, maar ze had het jammer genoeg niet door. Ze documenteerde alles en iedereen met haar wegwerpcamera en plakte al deze levensverhalen tegen de muur op haar kamer.
Het laatste decenium is Deborah actief aan het fotograferen, gestart met portret- en huwelijksfotografie maar de laatste jaren ook rond kwetsbare thema’s als afscheid en verlieservaringen en zo ontstond levensfotograaf recent.
Waarom?
Voor Deborah hoort afscheid bij het leven en verdient dit ook om gefotografeerd te worden, voor later, als troost of ter herinnering. Om naar terug te grijpen wanneer je het nodig hebt. Ervaring leerde haar dat dit erg bevorderend kan zijn in het proces.
“Levensfotograaf Cherryblossom D. fotografeert alle fases van het leven, ook afscheid. Brengt je licht wanneer ’t donker wordt. Een evenwicht zoals de zon en de maan.”